NIEDZIELA (14.06.2015 r.) – DZIEŃ I

Uczestnicy zebrali się na pl. Matejki i godz. 10.00 wyjechali wygodnym busem marki Mercedes do Erfurtu. W trakcie podróży, która minęła bez problemów, uczestnicy mogli się lepiej poznać i zintegrować.  Podczas postoju na granicy w Zgorzelcu uczestnicy zjedli obiad i odpoczęli przed dalszą podróżą. Przyjazd do Erfurtu nastąpił w godzinach wieczornych, uczestników powitał przedstawiciel HWK Erfurt Pan Fritz-Herbert Stang. Pomógł w zakwaterowaniu w hotelu, przedstawił plan na następny dzień oraz zaprosił na kolację. Po kolacji odbyło się spotkanie omawiające szczegółowe cele i założenia projektu oraz został omówiony całotygodniowy plan wizyty. Kierownikiem grupy odpowiedzialnym za koordynację pobytu została pani Beata Ostrowska – pracownik Wydziału Projektów Unijnych, Szkolnictwa i Promocji MIRiP.

PONIEDZIAŁEK (15.06.2015) – DZIEŃ II

Po śniadaniu uczestnicy udali się na spotkanie w Izbie Rzemieślniczej w Erfurt. Polską grupę powitali w pięknej, historycznej sali konferencyjnej przedstawiciele Izby:  Dyrektor Generalny Thomas Malcherek, Klaus Lasner, Herbert Stang oraz Pani Dr. Ochrimenko, doradca do spraw kształcenia zawodowego w Izbie Erfurckie, która opiekowała się grupą i była do dyspozycji przez cały czas pobytu w Erfurcie.

Podczas spotkania został omówiony szczegółowy plan wizyty oraz cele i założenia mobilności.
Przedstawiono także prezentację dotyczącą struktury Izb Rzemieślniczych w Niemczech oraz jej zadań. Przedstawiciele Izby w Erfurt omówili rolę doradców zawodowych zatrudnionych w Izbie, zasady zrzeszania członków, sposoby pozyskiwania środków finansowych, międzynarodowe działania.  Ponadto uczestnicy dowiedzieli się jak wygląda niemiecki system oświaty, porównali zadania i sposoby prowadzenia szkół w systemie niemieckim i polskim, a także sposoby promocji niemieckiego szkolnictwa zawodowego.
Uczestnicy opowiedzieli także o zadaniach, które realizuje Małopolska Izba Rzemiosła i Przedsiębiorczości w Krakowie i zrzeszone w niej cechy, oraz o polskim systemie edukacji.
W każdym landzie istnieje jedna Izba Rzemieślnicza, która zrzesza przedsiębiorców z danego regionu. Izby rzemieślnicze są samorządem całego rzemiosła, reprezentującego ich interesy w gremiach zewnętrznych. Są łącznikiem pomiędzy gospodarką a polityką. Do izb należą właściciele przedsiębiorstw rzemieślniczych, pracodawcy, pracownicy, uczniowie i czeladnicy. Przynależność do izby w Niemczech jest obowiązkowa – w przeciwieństwie do Polski. Każdy rzemieślnik po zdaniu egzaminu mistrzowskiego (Meisterprüfung) uzyskuje wpis do rejestru rzemieślników w Niemczech uzyskując dyplom mistrzowski bądź zdobywając równorzędne kwalifikacje. Ustawa o Rzemiośle "Handwerksordnung" przewiduje jednak także inne możliwości wpisania się do rejestru izby rzemieślniczej, jeżeli dany rzemieślnik nie jest w posiadaniu niemieckiego tytułu mistrzowskiego - akceptowalne są również tytuły uzyskane za granicą w tym polski tytuł Mistrza wydawany przez polskie izby rzemieślnicze. Ponadto istnieje możliwość wykonywania rzemiosła wymagającego pozwolenia według załącznika A do Ustawy o Rzemiośle, jeżeli właściciel zakładu wprawdzie nie posiada tytułu mistrzowskiego, ale na stanowisku kierownika zakładu zatrudniona jest osoba posiadająca taki tytuł. Zawody zobowiązane do członkostwa w izbach rzemieślniczych wymienia załącznik A do Ustawy o Rzemiośle, którą to otrzymali uczestnicy spotkania. Ustawa wymienia zawody regulowane - ciekawostką jest, że zawodami regulowanymi są zawody, które w Polsce nie są regulowane np. murarz, stolarz, tynkarz, malarz, kominiarz, mechanik, dekarz, fryzjer, optyk, piekarz, cukiernik, szklarz czy rzeźnik.
Działania i role Izby w Erfurt są więc podobne do działań izb w Polsce: przeprowadzanie  egzaminów czeladniczych i mistrzowskich, organizowanie kwalifikacyjnych kursów zawodowych, współpraca ze szkołami w zakresie organizacji nauki, tworzenie centrów zawodowych, które kształcą teoretycznie uczniów, pomagają uczniom w szukaniu praktyk i nadzorują ją w całym cyklu kształcenia. Istotną różnicą jest to, że żadna izba nie prowadzi swojej szkoły zawodowej - obowiązek prowadzenia takich szkół spoczywa na Państwie. Jednak w kształceniu zawodowym w Niemczech ogromny nacisk położony jest na część praktyczną jako podstawy kształcenia dualnego, dlatego izby ściśle współpracują ze szkołami ale samodzielnie odpowiadają za jakość szkolnictwa dualnego. W trakcie prezentacji omówiono także dokładnie system nauki w Niemczech z podziałem na poszczególne szczeble edukacji.
Izby rzemieślnicze oprócz własnych środków dotowane są z budżetu państwa, dzięki temu mogą powstawać przy nich specjalistyczne, wielozawodowe centra kształcenia. Duży nacisk i pomoc ze strony Państwa kładzie się na promocję rzemiosła - kampanie promocyjne w radiu, telewizji, internecie, plakaty reklamowe które widnieją w całym mieście (które dało się łatwo zauważyć) promujące rzemiosło jako najlepszą ścieżkę dającą to co najważniejsze - konkretny zawód.
Ponadto poruszono temat współpracy międzynarodowej w tym wieloletniej współpracy z Polskimi izbami rzemieślniczymi.
Interesującym zjawiskiem jest również współpraca Izb z Cechami – Izba może zlecić Cechom spełniającym kryteria przeprowadzenie Egzaminu Czeladniczego lub Mistrzowskiego. Ponadto, jednym z najważniejszych organów Izb są Komisje Egzaminacyjne, których członkowie są stale szkoleni. Prezentacja uświadomiła uczestnikom podobieństwa i różnice w sposobie funkcjonowania rzemiosła w Polsce i w Niemczech, co zrodziło kolejne pytania na które miała odpowiedzieć dalsza część mobilności.

Następnym punktem programu była wizyta w Centrum Kształcenia Izby Rzemieślniczej w Erfurt.
Na wstępnie Dyrektor Centrum Kształcenia przybliżył nam zadania placówki, jej strukturę i zasady działania.
Powierzchnia Centrum to około 75 tys. m2, zatrudnionych jest 47 pracowników kształcących w 33 zawodach ponad 8700 uczniów (ok. 750 uczniów na 1 roku nauki). Na terenie Centrum znajduje się 550 stanowisk do praktycznej nauki zawodu oraz 330 stanowisk do teoretycznej nauki zawodu. Najwięcej uczniów kształci się w branżach: motoryzacyjna, elektryczna, sanitarna, lakiernictwo, spawanie. Centrum przygotowuje do zdania egzaminu czeladniczego i mistrzowskiego (kursy zawodowe), udostępnia pomieszczenia do przeprowadzenia egzaminu (egzaminowanie odbywa się w centrum, nie w Izbie, ale Komisje egzaminacyjne są izbowe).
Centrum prowadzi także dalsze kształcenie pracowników zatrudnionych w zakładach rzemieślniczych (podnoszenie kwalifikacji zawodowych), szkolenia dla długotrwale bezrobotnych. Wśród uczniów kształcących się w Centrum są osoby z różnych krajów – Mongolii, Chin, Birmy, także z Czech i Polski. Placówka posiada  wprowadzony system zarządzania jakością żeby oferować naukę zawodu na bardzo wysokim poziomie. Co 2 lata ok. ½ mln euro Izba Rzemieślnicza w Erfurt inwestuje w Centrum.
Nauka zawodu rozpoczyna się od konsultacji ucznia u doradcy zawodowego w celu wybrania odpowiedniego zawodu. Doradca kieruje ucznia do Centrum na warsztaty, żeby zobaczyć, czy zainteresowanie danym zawodem rozwinie się, czy to faktycznie dobry wybór, Jeśli tak, to Izba szuka dla takiej osoby praktyki w zakładzie rzemieślniczym (uczeń może sam sobie też znaleźć praktykę). Na jednego mistrza w zakładzie rzemieślniczym przypada zazwyczaj jeden uczeń, max. 3. Uczeń prowadzi Dzienniczek Praktyk, co tydzień szczegółowo opisuje czego się nauczył i taki Dzienniczek po 3 latach praktyki jest podstawą do egzaminu – jeśli czegoś nie było w dzienniczku, to znaczy że mistrz tego nie nauczył i uczeń ma podstawę odwołać się od oceny z egzaminu, jeśli egzamin poruszał temat, którego nie było na praktyce.

Następnie uczestnicy zwiedzali pomieszczenia warsztatowe Centrum, oglądali wyposażenie warsztatów i klas technodydaktycznych wymieniając uwagi i porównując do warunków, w jakich kształci się młodzież w Polsce. Zwiedzili warsztaty różnych branż: piekarsko-cukierniczej, gdzie degustowali wypieki uczniów, motoryzacyjny, lakierniczy, budowlany, gastronomiczny. Największą uwagę  uczestnicy zwrócili jednak na bardzo nowoczesne wyposażenie warsztatów. W części fryzjersko-kosmetycznej uwagę przykuwały nowoczesne stanowiska do strzyżenia, kosmetyczne, najnowsze narzędzia do strzyżenia, główki fryzjerskie, itp.
Uczestnicy przyglądali się także jak wygląda kształcenie w takiej placówce, obserwowali uczniów w trakcie warsztatów, zadawali pytania im oraz instruktorom praktycznej nauki zawodu.

 
Po południu, po zjedzeniu obiadu grupa pod opieką pana Klausa Lasnera z Izby w Erfurcie oraz profesjonalnej pani przewodnik udała się na zwiedzanie Erfurtu – stolicy regionu Turyngia, a zwłaszcza jego zabytków.
Uczestnicy rozpoczęli  zwiedzanie od serca Erfurtu – Fischmarkt (dawny Plac Rybny), przy którym mieszczą się dwa górujące nad miastem kościoły:  Katedra NMP, której historia sięga VIII w. oraz Kościół  św. Sewera. Następnie grupa zobaczyła najbardziej charakterystyczny dla Erfurtu a zarazem unikalny zabytek – Most Kramarzy (Krämerbrücke), łączący brzegi rzeki Gery, na którym znajdują się średniowieczne budynki mieszkalne w większości o konstrukcji szkieletowej. Uczestnicy mogli podziwiać znajdujące się w nich zakłady rzemiosła artystycznego, sklepiki z  pamiątkami, galerie czy małe winiarnie. Zwiedzili też jedną z takich kamienic od środka, ponieważ utworzono w niej muzeum.
Zobaczyli także najstarszą zachowaną w całości w Europie Starą Synagogę, Klasztor Augustianów, w którym przez 5 lat mieszkał Marcin Luter oraz kilka innych, charakterystycznych dla Erfurtu, kościołów, np. św. Michała, gdzie ciekawostką jest umieszczone wewnątrz kolumbarium na urny z prochami  znamienitszych mieszkańców miasta. Spacerowali pięknym parkiem oraz urokliwymi uliczkami miasta słuchając ciekawostek z historii miasta, np. o roślinie rosnącej na tym terenie, z której pozyskiwano niebieski barwnik, z czego słynął Erfurt w Średniowieczu i z czego wziął swoją nazwę.
O wymienionych zabytkach uczestnicy dowiedzieli się (i oglądali na slajdach) jeszcze w Polsce, podczas zajęć z przygotowania kulturowego, a teraz mieli możliwość zobaczyć ich piękno na żywo.

WTOREK (16.06.2015) – DZIEŃ III

Po śniadaniu grupa wizytowała w Szkole Zawodowej Ernst-Benary-Schule SBBS 5, ul. Langer Graben 82, 99092 Erfurt. Uczestników przywitała  Pani Dyrektor oraz przedstawiciel kadry nauczycielskiej, którzy opowiedzieli, jak wygląda nauka w szkole, mechanizm rekrutacji, sposoby komunikowania się szkoły z rodzicami, mechanizmy promocji szkolnictwa zawodowego, zasady pozyskiwania środków finansowych na wyposażenie klas dydaktycznych.
Nauka w tej szkole (jak i w większości szkół niemieckich) odbywa się w systemie 7/7 - tydzień nauki w szkole na przemian z tygodniem praktyk. Rozwiązanie to ma swoje uzasadnienie, ponieważ w ten sposób, będąc w zakładzie rzemieślniczym cały tydzień uczniowie lepiej przyswajają materiał.
Uczestnicy zobaczyli pracownie dydaktyczne, wyposażenie szkoły, porównywali z tym co posiadają szkoły zawodowe w Polsce, odpowiadali na pytania nauczycieli niemieckich w tym zakresie.
Szkoła ściśle współpracuje z Centrum, wspólnie tworzą programy nauczania oraz wzajemnie uzupełniają podstawę programową. Aspekt praktyczny jest mocno połączony z aspektem teoretycznym - podstawy nauczania można swobodnie modyfikować poprzez rzetelnie prowadzone dzienniczki praktyk. Dokładne prowadzenie dzienniczka praktyk jest obowiązkiem ucznia, dzięki temu szkoła wie jakie treści powinna uzupełnić.
Uczestnicy mieli możliwość przyjrzenia się także sposobowi prowadzenia zajęć z przedmiotów zawodowych ponieważ uczestniczyli w lekcji pokazowej. Zobaczyli jak są przeprowadzane zajęcia w zakresie teorii zawodowej w zawodzie fryzjer, jakie materiały dydaktyczne są używane, jak z zadaniami zleconymi przez nauczyciela radzą sobie niemieccy uczniowie. Uczestnicy sami także próbowali je rozwiązać, ponieważ otrzymali przykładowe zestawy zadań. Mogli więc porównać polskie sposoby ich rozwiązania z niemieckimi. Zajęcia prowadzone są w fachowy sposób, nauczyciel starał się angażować w nie  wszystkich uczniów.

Na zakończenie wizyty wymienili z Panią Dyrektor i gronem pedagogicznym  swoje spostrzeżenia i uwagi oraz wrażenia z pobytu. Wymienili informacje nt. kształcenia zawodowego w Niemczech i w Polsce, rozmawiali na temat niemieckich programów nauczania, siatek godzinowych przedmiotów zawodowych, zadań i kompetencji niemieckiego dyrektora szkoły.
Dzięki poznaniu opinii i relacji zarówno uczniów jak i grona pedagogicznego uczestnicy zdobyli pełny obraz tego, w jaki sposób prowadzone są zajęcia w szkole oraz jakich narzędzi używać, aby udoskonalić pracę z młodzieżą. Szczególną uwagę zwrócili na to, jak bardzo ważny jest dzienniczek prowadzony przez ucznia i jego rzetelne prowadzenie, co jest bardzo ściśle przestrzegane i o wiele  bardziej restrykcyjne niż w Polsce. Poza obszernymi wpisami dzienniczek przygotowany jest do sporządzania szkiców, rysunków, wklejania zdjęć co było dla grupy dużym zaskoczeniem, gdyż polskie dzienniczki posiadają miejsce na tylko krótkie wpisy. Szczegółowe prowadzenie dzienniczka ma konkretny powód – dzienniczek jest podstawą do przeprowadzenia egzaminu Czeladniczego. Jeżeli jakieś treści nie wpisane są w dzienniczek, w przypadku nie zdania egzaminu może odwołać się od jego wyniku z powodu braku danego tematu w trakcie nauki zawodu.

Po zjedzeniu obiadu uczestnicy udaliśmy się na wycieczkę turystyczno-krajoznawczą do położonego niedaleko Erfuru Weimaru. Najpierw dotarli do centrum Weimaru – urokliwego Rynku, a następnie specjalnym busem objechali miasteczko,  słuchając ciekawej opowieści przewodnika (przy okazji podnosząc swoje umiejętności językowe, gdyż wykład był po niemiecku) i oglądając wiele historycznych zabytków, m.in.  domy i muzea znanych poetów niemieckich: Johanna Wolfganga Goethego i Firedricha Schillera.

ŚRODA (17.06.2015) – DZIEŃ IV

Uczestnicy ponownie odwiedzili  Centrum Kształcenia w Erfurcie. Podczas spotkania grupa poznała zasady organizacji egzaminu czeladniczego w branży fryzjerskiej oraz uczestniczyła w pokazowym egzaminie czeladniczy w zawodzie fryzjer. Egzaminy Czeladnicze są w Niemczech egzaminami państwowymi i nikt z zewnątrz (poza egzaminowanym i członkami Komisji Egzaminacyjnej) nie ma prawa przebywać w sali w czasie egzaminu. W przypadku naruszenia tej zasady egzamin jest przerywany. Dlatego też został zorganizowany specjalnie dla naszej grupy specjalny, pokazowy egzamin czeladniczy. Przed przystąpieniem do egzaminu szczegółowo omówiono jego części: teoretyczną i praktyczną.
Na wstępie, podczas spotkania z kierownictwem Centrum i egzaminatorami zostały uczestnikom przedstawione zasady i metod egzaminowania, normy czasowe przeprowadzania egzaminów,  procedury przeprowadzania egzaminów mistrzowskich i czeladniczych, zadania Komisji Egzaminacyjnej. Zobaczyliśmy dzienniczki praktyk prowadzone przez uczniów, przykładowe zadania i ćwiczenia egzaminacyjne, przykładową dokumentację egzaminacyjną, wyglądu Certyfikatu nadającego uprawnienia mistrzowskie i czeladnicze w zawodzie. Uczestnicy zwrócili uwagę na fakt, jaką rangę posiadają tytuły zawodowe w Niemczech. Uczeń tylko dwa razy może podchodzić do egzaminu Czeladniczego - w przypadku nie zdania go dwukrotnie, uczeń traci na zawsze prawo do uzyskania tego tytułu zawodowego. W trakcie nauki istnieją egzaminy sprawdzające - w przypadku ich nie zdania w łatwy sposób można skorygować popełnione błędy i douczyć ucznia treści których nie umiał.

Następnie uczestnicy obserwowali pokazowy egzamin czeladniczy w zawodzie fryzjer (zdaniem uczennicy było wykonanie dwóch fryzur – damskiej i męskiej w stylu lat siedemdziesiątych wraz z doborem stroju i makijażu modeli) , począwszy od dokumentacji opisowej i rysunkowej zadania egzaminacyjnego sporządzonego przez uczennicę, poprzez kolejne fazy strzyżenia, układania, modelowania fryzury do jej wykończenia (związany z fryzurą strój, makijaż). Mogli zobaczyć techniki i narzędzia, z których korzystała uczennica podczas wykonywania zadania egzaminacyjnego, wysłuchać uwag egzaminatora, zadawali na bieżąco pytania, wymieniali uwagi i spostrzeżenia. Wskazali także różnice pomiędzy egzaminem w Polsce i w Niemczech. Duże zainteresowanie uczestników wzbudził zeszyt egzaminacyjny, który uczeń otrzymuje przed egzaminem, w którym zawarte jest zadanie do wykonania na egzaminie. Uczeń szczegółowo opisuje co będzie robić, zamieszcza także zdjęcia, szkice, rysunki.
Na zakończenie grupa podziękowała kierownictwu Centrum (oraz uczennicy i modelowi) za profesjonalnie przygotowany pokaz.

Następnym punktem programu była wizyta w sklepie-hurtowni z artykułami fryzjerskimi. Ponieważ w Centrum Kształcenia Izby w Erfurcie uczestnicy zobaczyli wiele narzędzi oraz materiałów (podręczników, folderów), bardzo pomocnych w kształceniu zawodowym, których nie ma w Polsce – poprosili o umożliwienie zaopatrzenia się w te rzeczy. Dlatego też partner niemiecki zorganizował wizytę w sklepie-hurtowni, gdzie uczestnicy mogli nabyć m.in. specjalne nożyczki, szczotki do włosów, spinki, itp. oraz książki, podręczniki (ćwiczenia) do nauki zawodu.

Po południu grupa odwiedziła Turyńską Kancelarię Stanu (odpowiednik naszego Urzędu Wojewódzkiego) , tj. siedzibie władz regionu Turyngii, której Erfurt jest stolicą oraz Europejskie Centrum Informacyjne. Uczestników przywitali  przedstawiciele Kancelarii, dyrektor i inni urzędnicy wyższego szczebla. Grupa spotkała tam także polskiego studenta, który pracuje w Kancelarii jako wolontariusz. Podzielił się z uczestnikami wyjazdu swoimi doświadczeniami i przemyśleniami na temat różnic w edukacji polskiej i niemieckiej.
Podczas prelekcji grupa dowiedziała się sporo o Turyngii, o gospodarce, ekonomii, współpracy międzynarodowej, w tym w szczególności o zawiązanym przed kilku laty i rozwijanym nadal porozumieniu Turyngii z Małopolską. Usłyszała także wiele informacji i ciekawostek historycznych dotyczących Erfurtu, a zwłaszcza budynku, w którym mieści się Kancelaria.
Następnie uczestnicy mogli zwiedzić siedzibę Kancelarii włącznie z pięknym dziedzińcem, co było wielkim zaszczytem, gdyż pomieszczenia te nie są udostępniane zwykłym turystom. Zobaczyli sale, w których odbywał się historyczne wydarzenia, m.in. komnaty, w których przebywał Napoleon Bonaparte.

CZWARTEK (18.06.2015) – DZIEŃ V

W dniu dzisiejszym uczestnicy mogli zobaczyć na żywo jak wygląda realizacja praktycznej nauki zawodu w zakładach rzemieślniczych. Najpierw zwizytowali Salon Fryzjerski Andrea Jülich,
ul. Blumenstraße 89, 99092 Erfurt, właścicielka Pani Jülich - mały zakład fryzjerski w centrum Erfurtu i mieli okazję porozmawiać z właścicielką, pracownikami, uczniami. Mogli zobaczyć wyposażenie zakładu, pomieszczenia,  narzędzia fryzjerskie i inne urządzenia,  i porównać z polskimi firmami, stanowiska dla praktykantów (zarówno ,miejsce pracy jaki i zaplecze socjalne) oraz zakres ich obowiązków, przywilejów i zakazów. Poznali sposoby przekazywania wiedzy uczniom będącym na praktyce przez mistrza rzemiosła. Zobaczyli jak wyglądają materiały (podręczniki), z których korzystają mistrzowie podczas kształcenia w zakładzie. Widzieli jak uczeń przygotowuje swoje stanowisko pracy, jak rozmawia z klientem i wykonuje zamówioną usługę.
Uczestnicy z bliska mogli przyjrzeć się dokumentom, które zobowiązany jest wypełnić pracodawca: umowa o praktyczną naukę zawodu, dokumenty potwierdzające przebieg stażu i realizację postawy programowej. W każdym zakładzie pracy jest obowiązkowo wywieszona informacja o zasadach bhp obowiązujących w zakładzie oraz prawach i obowiązkach pracownika młodocianego (w tym ilości godzin praktyki, zakresu obowiązków, zasad bhp panujących w firmie). Zabiegi te mają na celu ochronę pracownika młodocianego i zapobieganiu wypadków w firmie.
Następnie grupa udała się do dużego zakładu fryzjerskiego i zobaczyła jego wyposażenie, m.in. specjalne wydzielone pomieszczenie na antresoli, gdzie fryzury robią tylko praktykanci oraz jak tam wygląda praktyczna nauka zawodu.   Grupa miała możliwość uczestniczenia w pokazie robienia farbowania i fryzury przez uczennice.

 
Po południu uczestnicy odbyli wycieczkę turystyczno-krajoznawczą do Zamku  Wartburg, znajdującego się w pobliżu miasteczka Eisenach. Zamek został wybudowany ok. roku 1067, a w 1999 r. został wpisany na listę światowego dziedzictwa kultury UNESCO.
W latach 1521–1522 na zamku ukrywał się inicjator reformacji Marcin Luter. Powstał tu jego przekład Nowego Testamentu na język niemiecki. Ponadto oprócz Marcina Lutra na zamku przebywał wielokrotnie Johann Wolfgang von Goethe, uważany za najwybitniejszego poetę niemieckiego. Stąd zamek uchodził w XIX wieku za jeden z niemieckich symboli narodowych.
W zamku uczestnicy obejrzeli m.in. pomieszczenia, w których przebywał Marcin Luter, wystawę noży oraz wysłuchali wielu ciekawostek związanych z zamkiem opowiadanych przez przewodnika.  Ze szczytu zamku rozciągał się malowniczy widok ukazujący rozległą panoramę miasteczek, wsi, łąk, lasów i pól leżących u stóp tej pięknej twierdzy.

PIĄTEK  (19.06.2015) – DZIEŃ VI

Na zakończenie mobilności, po śniadaniu uczestnicy podsumowali zdobyte doświadczenia i wnioski, wymienili się uwagami i spostrzeżeniami.:
- bardziej otwarta nauka, zawsze można uczyć się zawodu (w każdym wieku), jest to umocowane prawnie, każda delegacja z Polski odwiedzająca Izbę w Erfurcie (i nie tylko z Polski) zwraca na to uwagę,
- egzamin można zdawać max. 2 razy (nie można robić tego w nieskończoność, drugi nie zdany egzamin zamyka drogę do uzyskania uprawnień w wybranym zawodzie) – ograniczona ilość egzaminów powtórkowych), trzeba się przyłożyć, żeby go zdać, dlatego kursy przygotowawcze cieszą się dużym zainteresowaniem. To podnosi prestiż zawodu. Gdyby w Polsce tak było, to uczniowie poważniej traktowaliby egzamin czeladniczy,
- Uczeń zdaje egzamin w częściach – jak nie zda 1-szej części po 1 roku nauki to jest to sygnał dla zakładu w którym ma praktykę, że musi go douczyć,
- Uczniowie prowadzą obszerne dzienniczki praktyk, zawierające szerokie opisy tego, czego się nauczyli, szkice, rysunki, zdjęcia, itp. -  w Polsce tego nie ma (małe dzienniczki z krótkimi wpisami tylko),
- Egzamin jest kompleksowy – np. we fryzjerstwie łączy się strzyżenie (zrobienie fryzury) z kosmetyką i manicurem,
- Zazębianie się praktyki w zakładzie rzemieślniczym z praktyką w szkole (kurs w Centrum Kształcenia),
- Izba w Erfurcie zatrudnia doradców zawodowych, którzy sprawdzają, czy zakłady rzemieślnicze dobrze uczą, natomiast u nas Izba interweniuje wtedy, kiedy jest skarga (w Niemczech doradcy zawodowi mają ustawowe uprawnienia do kontroli zakładów rzemieślniczych). W Polsce nie ma takich osób do kontroli zakładów, bo nie ma takich przepisów prawnych, które umożliwiałyby odebranie uprawnień do szkolenia uczniów (a tak jest w Niemczech),
- Uczeń przyjmowany jest na okres próbny w ilości 4 miesięcy, w czasie którego może zmienić praktykę, później tylko z naprawdę bardzo ważnej przyczyny,
- Doradca zawodowy jest łącznikiem między szkołą, zakładem rzemieślniczym, internatem, uczniem, rodzicami, Izbą, cechem,
- Wynagrodzenie ucznia na praktyce jest kosztem dla pracodawcy, a w Polsce jest to refundowane,
- Jeśli uczeń nie zda egzaminu, to umowa o praktyczną naukę zawodu zostaje przedłużona do czasu zdania egzaminu i opłatę za egzamin i poprawkę ponosi pracodawca,
- Jeśli uczeń nie zda egzaminu i udowodni na podstawie dzienniczka praktyk, że nie uczył się rzeczy, której nie zdał, to może żądać odszkodowania w wysokości półrocznej pensji jaką by zarabiał jako czeladnik (dlatego prowadzenie dzienniczka jest tak ważne i jest on tak obszerny),
- Sesja egzaminacyjna jest co pół roku,
- Koszt wszystkich materiałów do szkolenia pokrywa pracodawca, za podręczniki płaci uczeń,
- Wypłata za praktykę dla ucznia: 200 euro – I rok, 240 euro – II, III rok
- Egzamin – koszt ok. 500 euro,
- Egzamin – 2 etapy: teoria w szkole, praktyka w Centrum Kształcenia Izby (w Turyngii wszystkie szkoły zawodowe mają egzaminy teoretyczne jednocześnie -– jak w Polsce w przypadku matury),
- W Niemczech przepisy dotyczące edukacji, a zwłaszcza szkolnictwa zawodowego są uporządkowane, w Polsce przepisy są nieprecyzyjne, dlatego wymaga się od ucznia wszystkiego
- Izba w Erfurt przeprowadza co roku szkolenia dla egzaminatorów,
- Jak egzaminator przyznaje za jakieś zadanie na egzaminie mało punktów, to musi to dokładnie uzasadnić,
- W Niemczech jest bardzo duży nacisk na jakość świadczonych usług,
- W Niemczech można uzyskać też tytuł: zarządca przedsiębiorstwem rzemieślniczym – coś ponad mistrzem, ma większą rangę niż mistrz,

Następnie uczestnicy odbyli spotkanie w Centrum Kształcenia Izby Rzemieślniczej w Erfurt z udziałem Prezesa Izby oraz Dyrektora Centrum, podczas którego  obie strony podsumowały wizytę.  Wspólnie analizowano zebrany materiał dotyczący zasad kształcenia zawodowego i przeprowadzania egzaminów, ze szczególnym uwzględnieniem różnic jakie występują w tym zakresie w Polsce i w Niemczech.
Uczestnicy wymieniliśmy korzyści, jakie dla nich będzie mieć  odbyta w Erfurcie mobilność.
Prezes Izby w Erfurcie rozdał uczestnikom Certyfikaty potwierdzające zdobyte umiejętności i udział w mobilności w języku niemieckim. Poruszony został  także  temat  dalszej współpracy. Uzgodniono, że w przyszłości Izba z Krakowa będzie mogła wysłać na podobne przeszkolenie mistrzów rzemiosła z innych branż, a także na praktyki do niemieckich zakładów rzemieślniczych uczniów Rzemieślniczej Zasadniczej Szkoły Zawodowej prowadzonej przez MIRiP. Uczestnicy zaprosili także Niemców do odwiedzenia Izby w Krakowie i polskich zakładów rzemieślniczych i zobaczenia jak wygląda nauka zawodu w Polsce.
Uczestnicy podziękowali za  profesjonalne zorganizowanie pobytu i miłe przyjęcie, wręczali także upominki przywiezione z Polski.

Po obiedzie i ostatnim zwiedzaniu Erfurtu grupa udała się w podróż powrotną do Polski.